اغلب هنگامي که ما زن ها احساس امنيت نمي کنيم، سعي مي کنيم به طريقي با مرد زندگي مان ارتباط برقرار کنيم.
قطع ارتباط يا احساس بريدگي و جدا افتادگي از مرد زندگي مان همان کابل يا کانال ميان قلب هاي ماست که شديداً يا موقتاً قطع شده يا آسيب ديده باشد.
زن ها از آن رو همواره در پي برقراري ارتباط هستند که بهاي گزافي را که در قبال قطع شدن آن بايد بپردازند، مي داند و نمي خواهند که مجبور به پرداختش باشند. هنگامي که زن ها از اين ناحيه احساس خطر مي کنند، سعي مي کنند پا پيش بگذارند و با ابراز محبت و علاقه يا مکالمه اي دوستانه و گذران وقت با مرد زندگي شان يا هر آنچه را که احساس هارموني و هماهنگي از دست رفته را مجدداً به جريان بيندازند، ارتباط برقرار نمايند. به ياد داشته باشيد: از آن جا که زن ها عشق را اولويت اول خود قرار داده اند، لذا مسئوليت نگهباني و محافظت از آن را نيز بر عهده ي خود مي دانند. لذا برقراري ارتباط روحي نشانه ي تعهد و پاي بندي ما به حفظ و زنده نگه داشتن عشق مان است.
ارتباط واقعي تنها با هم بودن و همراهي و همکاري يا برقراري پيوند نيست. بلکه معنايي به مراتب وسيع تر از تنها «بودن در کنار يک فرد» دارد. ارتباط مستلزم چيزي بيشتر از مجاورت است. ارتباط مستلزم صميميت است.
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !