"جدایی نادر از سیمین" آخرین ساخته اصغر فرهادی که از فیلم های برجسته جشنواره بیست و نهم و برنده سه خرس ارزشمند از جشنواره برلین بود، به واقع بهترین فیلم این کارگردان نبود، اما کاملترین آنها بود.
فیلمی که پنج سیمرغ و دو دیپلم افتخار از جشنواره فجر و خرس طلایی بهترین فیلم سال و دو خرس نفره ای گروه بازیگران را از جشنواره معتبر برلین دریافت کرد. اما باید باور داشت که جوایز نه ملاک و نه دلیل خوب بودن یک فیلم نیست. آل پاچینو جمله ای دارد که می گوید:"جایزه نوبتی است" یعنی هرکس پس از چند بار مستحق جایزه بودن به جایزه ی خود می رسد و به نظر من مصداق این جمله کاملا در مورد "جدایی نادر از سیمین" وجود دارد. این فیلم کاملترین فیلم فرهادیست ولی بهترین آنها نیست. در واقع این فیلم آن چیز که باید باشد نیست.
یکی از بزرگترین اشتباهات فیلم انتخاب بازیگر آن است. فیلم بازیگران عالی و بازی های فوق العاده ای دارد اما این ها سر جای خود نیستند. به طور مثال شهاب حسینی در این فیلم یکی از بهترین بازی های خود را کرده است اما موضوع این است که این نقش ، نقش او نیست. در خیلی از صحنه های فیلم مانند خودزنی حجت یا زد و خورد او با نادر ، با وجود تلاش قابل ملاحظه حسینی این صحنه ها غیرقابل باور و کمی کمیک شده اند. یا پیمان معادی که با وجود بازی خوبش نقش یک فرد پرنسیب اما مردد را نمی تواند در بیاورد. من این اشکال را متوجه فرهادی می دانم. چون اگر از کسی دلخور شود ، دیگر با او کار نمی کند و این اتفاق بین او و بهداد سر فیلم "درباره الی..." رخ داد. با یک نگاه دقیق به شخصیت حجت می فهمیم که رفتار و خلقیات او دقیقا همان چیزی است که در همه این سال ها از حامد بهداد دیده ایم. و اگر حسینی نقش نادر را بازی می کرد شاید به اندازه نقش حجت در آن نمی درخشید اما به باور پذیری نقش و فیلم کمک بزرگی می کرد.
اما این تنها اشکال فیلم فرهادی نیست. اشکال فیلم پایه ی درام آن است که به اندازه فیلم های قبلی او قوی نیست. در دو فیلم اخیر فرهاید یعنی "چهارشنبه سوری" و "درباره الی..." پایه درام و گره اصلی داستان بر سر خیانت و مرگ یک انسان بود که افراد درون ماجرا را به شک می اندازد، اما در "جدایی..." پایه درام یک اتفاق نا خواسته و سقط یک جنین است که موضوع مهمی برای پرداختن به این همه بخش اساسی و مهم موجود در فیلم نیست و شک موجود در فیلم های قبلی فرهادی تبدیل به یقین های غیر قابل بازگو شده یعنی دو شخصیت اصلی در گره داستان هر دو از حقیقت با خبر اند اما از گفتن آن می ترسند در حالی که در فیلم های قبلی فرهادی این شک در سراسر فیلم جاری بود ولی در این فیلم تنها تماشاگر است که مردد می ماند.
اما از همه این اشکالات انتخاب بازیگر و اشکالات ریز و درشت فیلم نامه هم بگذریم ، باز هم فیلم مانند فیلم های قبلی فرهادی شگرف نیست. و این اشکال به همه فیلم های امسال جشنواره باز می گردد. فیلم هایی که همه بی حوصله و خسته اند. از فیلم دور از انتظار حاتمی کیا تا فیلم های مهرجویی و کاهانی و میر کریمی. همه این فیلم ها علیرغم ظاهر زیبا و کارشده ، چیزی که از کارگردان هایش انتظار داریم و باید باشند نیستند.
در کل به عقیده من بهترین فیلم فرهادی همچنان "درباره الی.." است زیرا این فیلم مانند دیگر آثار این فیلمساز خارق العاده نیست.
بیوگرافی فیلم جدایی نادر از سیمین در ادامه مطلب
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !
هدفون بیتس طرح Power Beats